1. |
||||
Volveré a llamarte otra vez,
tú sabrás lo que quieres hacer,
para mí es igual hoy que ayer,
ya no sé que pensar, que creer.
Volveré a soñar con tu voz
y que vivo a tu alrededor,
que los días son grises sin tí
si no estás, no me quedaré aquí.
Cada día el viento trae una nueva canción,
volveré a sentir tu calor.
Te daré un poquito de mi corazón
para que lo guardes en tu habitación
y así cada mañana sabrás
que lo que te doy es de verdad.
|
||||
2. |
Javier Bergia - Dolores
03:36
|
|||
Sigo viviendo del revés,
con las manos en los pies
y pájaros en la cabeza.
Sigo sentado en el reloj
esperando la ocasión,
pero me puede la pereza.
Ya sé que el tiempo me devora,
enséñame a nadar entre las horas.
DOLORES, sé que en tus manos guardas flores
y en tus labios hay sabores, de amores.
DOLORES, sé que tu sonrisa trae rumores
que hablan de caricias de colores, de amores.
Los días grises pasarán
y todo se quedará
en tormenta de verano.
Lo que se fue no volverá
y no hay nada más que hablar,
cada uno por su lado.
Ya sé que el mundo es un pañuelo,
ojalá te encuentre de nuevo
DOLORES...
|
||||
3. |
||||
Voy a contarles la historia de un hombre
que agarrándose a un vaso de vino
perdio el rumbo, olvidó hasta su nombre,
y terminó a la mitad del camino.
Ella era una rosa de mayo,
la más bonita de todo el lugar,
el mundo entero cabía en sus brazos,
y en sus ojitos se mecía el mar.
Y si el viento soplaba del sur
palidecía, perdía el color,
se pasaba las noches enteras
suspirando a la luz de un farol.
Un día de otoño que el viento silbaba
una monótona y triste canción,
cayó hechizada en un dulce silencio,
moría de pena por una ilusión.
Hasta que un día sus ojos hablaron,
y un aire frío heló su corazón,
soñaba con las caricias del viento
y de aquel sueño nunca despertó.
Y desde entonces para mí la vida
no vale nada, no tiene sentido,
me bebo los días en la cantina,
por el amargo sabor del olvido.
Ay, ay, ay, maldito viento,
ay, ay, ay, viento traicionero,
te llevaste lo que más quería,
me dejaste sin paz ni consuelo...
|
||||
4. |
||||
Yo tuve su corazón en mis manos,
lo encontré en un callejón, asustado,
lo cogí con la intención de cuidar su bom bom bom,
de quererlo, de mimarlo.
Al llegar de trabajar lo miraba,
me sentaba junto a él y le hablaba
de planetas y de luz, de cometas y quietud,
de emociones, de canciones.
Pero un día al despertar ya no estaba,
había echado a volar por la ventana,
y yo tanto lo extrañé que empecé a palidecer,
no comía, me moría.
Por las orillas del mar doy paseos,
y voy mirando hacia atrás por si lo veo;
sabe Dios donde andará, sé que nunca volverá,
y me pierdo en su recuerdo.
Ahora mis ojos no ven, son lagunas,
y en mi pecho ya no hay vida alguna.
Sólo me dejo llevar en mi barco de cristal
a la deriva por la vida.
Yo tuve su corazón,
pero un día al despertar
había echado a volar
por la ventana
|
||||
5. |
||||
Gotas de lluvia caen en mi ventana,
los días tristes, las calles mojadas,
gotas de lluvia vuelven a caer
sobre los campos una y otra vez.
La vida no es rosa y azul,
no es un color ni una aventura,
ni una vergüenza tan siquiera,
la vida es una cualquiera.
Gotas de lluvia bajan por los cristales,
todas redondas y todas iguales,
gotas de lluvia vuelven a caer
sobre los campos una y otra vez.
Mi corazón ya nunca tiembla
ante el dolor y la miseria,
mi corazón es frío y duro,
como la luz, como el futuro.
|
||||
6. |
||||
Hay una flor entre tu pelo
y luces en mi corazón,
miles de estrellas en el cielo
iluminando la ocasión.
Hay una puerta al otro lado
que sólo se abre con amor;
quisiera estar entre tus brazos,
agradecerte tu calor.
Hielo sobre hielo y luz sobre luz,
luces en el cielo, azul sobre azul.
Hay un espejo que se rompe
y una cuestión por resolver,
dos líneas en el horizonte,
la de mañana y la de ayer.
Algo se mueve en tu mirada
y en las esferas del reloj;
voy a ponerme mis dos alas
y salir volando hacia el sol.
Hielo sobre hielo y luz sobre luz,
luces en el cielo, azul sobre azul.
|
||||
7. |
||||
Vuela, vuela, vuela palomita y llévale esta flor,
dile que la quiero, que cada día espero volver a oír su voz.
Vuela, vuela, vuela palomita y dile que todo va bien,
que la echo de menos, que cada día sueño con volverla a ver.
Dile que sin su amor se va a romper mi corazón.
Vuela, vuela, vuela palomita, no pares nunca de volar,
dile que el invierno se va a hacer eterno si ella no está.
Vuela, vuela, vuela palomita y dile todo lo que siento,
que amo su sonrisa y que pienso en ella en cada momento.
Dile que sin su amor se va a romper mi corazón.
|
||||
8. |
||||
Meu corazón non sinte nada
Sen dirección vai na autoestrada
Quere esquecer ficar sosinho
Meu corazón devagarinho
Meu corazón ven da cadea
Por que roubou unha lua chea
Nun estanque propiedade privada
Onde unha noite a lua se miraba
Pobre corazón, de veludo e algodon
Pobre corazón coa sua caixiña branca de cartón
Meu corazon ten arrebatos,
Rabuña as veces igual que os gatos
Desfai novelos, caza razóns
Pensa que o rei de corazóns
Pero e tan bo e agarimoso
Que non sei como negarlle nada
As veces penso que é un tesouro
As veces coido que se me apaga
Pobre corazón, de veludo e algodón
Pobre corazón coa sua caixiña branca de cartón
Pobre corazón, de veludo e algodon
Pobre corazón co a sua caixiña branca de cartón
|
||||
9. |
||||
Sinto como o vento
sopra contra o sol
e como o silencio
grita no meu corazón.
Demasiado tarde,
debo decidir
se sigo adiante
ou quedo aquí.
Sempre contigo,
meu único amigo.
|
||||
10. |
Quant - Arco da vella
03:36
|
|||
Cando chova forte e semellen non ter fin
as neboiñas que roldan por aquí,
terás o meu abrigo, o meu corazón amigo
para ti.
Cando chova forte e se volva todo gris,
e nada quede xa por descubrir,
faremos unha ruta de Malpica ata Calcuta
para fuxir.
Irei na túa equipaxe,
serei a cor da túa paisaxe
e farei todo o camiño xunto a ti.
Non hai máis segredo,
hoxe o sol volve a estar ledo,
o arco da vella a piques de saír.
Os paxaros cantan, cando o ceo aclara,
nunca choveu que non escampara.
Seco ou mollado, estarei sempre o teu lado
pra seguir.
Irei na túa equipaxe...
|
||||
11. |
||||
Quiero irme lejos de aquí
y no encuentro cómo salir
de este agujero que me aprisiona,
que me da miedo si estoy a punto de huir.
Quiero irme y dejar atrás
tantos años de soledad
en este agujero que me aprisiona,
que hace que el cielo no haya existido para mí.
Quiero irme…
|
||||
12. |
||||
Eu teño un viveiro cheiño de plantas,
flores amarelas, vermellas e brancas.
Teño pensamentos, papoulas e rosas,
raíños de sol que xogan na porta.
Porque son botánica, bioorgánica, son máxica...
E teño un xardín que cheira a xasmín,
onde collo eu e tamén colles ti.
Teño moitas fontes e dúas lagoas
onde polas noites as ranciñas croan.
Porque son botánica, bioorgánica, son máxica...
|
||||
13. |
||||
Cuando te hayas ido
estaré siempre contigo.
Cuando te hayas ido
estaré siempre contigo,
porque en cada rincón,
en cada rayo de sol,
me verás, me tendrás,
ahora ya estoy en tu piel
y soy parte de tu ser,
nunca me separaré
de tí.
Cuando el silencio
tire de tí para dentro,
sabes que en cada rincón
de tu dulce corazón
me verás, me tendrás,
ahora ya estoy en tu piel
y soy parte de tu ser,
nunca me separaré
de tí.
Como las olas del mar,
así de grande es mi amor,
como un pobre chaval
te llevo en el corazón...
Cuando te hayas ido
estaré siempre contigo.
|
||||
14. |
||||
Yo vengo de una tierra lejana,
donde nunca brilla el sol,
donde la lluvia cada mañana
canta al viento una canción.
Sólo pienso en regresar.
Yo vengo de una tierra lejana
donde el cielo es siempre gris
y detrás de una ventana
alguien suspira por ti.
Sólo pienso en regresar.
Yo vengo del Norte y he llegado hasta aquí,
me hace daño tanta luz,
quiesiera volver, volver alli.
Cada día al despertar
sueño que regreso a casa
en un blanco Cadillac,
con remaches de oro y plata.
Sólo pienso en regresar.
Yo vengo del Norte y he llegado hasta aquí,
me hace daño tanta luz,
quiesiera volver, volver alli.
|
||||
15. |
Nick Garrie - Those days
02:37
|
|||
We’ll not see those days again
Oh, no, no, no my friend
We’ll not see the likes again
Until the end those days, we knew
Our love could last forever
And all night through
We’d laugh and cry together
When the stars shine in the night
Do you remember?
When the moon turned out her light
We’d lay together
Making plans
To travel the world together
And on some foreign land
Our lives would be much better,
Better, better, better
No volverán, jamás no volverán, volverán
We’ve not known such love since then
Oh no no no my friend
And until the very end
We’ll keep those days
Those days, we knew
Our love could last forever
And all night through
We’d laugh and cry together
No volverán, jamás no volverán, volverán
No volverán, jamás no volverán, volverán
|
||||
16. |
||||
La ley es incierta como un dulce sueño,
las calles desiertas, corren malos tiempos,
la vida descansa en manos asesinas,
las ratas avanzan por todas las esquinas.
Ya no aguanto más, necesito respirar.
Llévame lejos,
muy, muy lejos,
llévame, sí, sí, sí,
llévame muy lejos de aquí.
Entre las rejas se para el tiempo,
bajo las balas silba el silencio,
todo está ardiendo alrededor
y sigue helado aún mi corazón.
Ya no aguanto más, necesito respirar.
Llévame lejos,
muy, muy lejos,
llévame, sí, sí, sí,
llévame muy lejos de aquí.
|
||||
17. |
Xoel López - Veño ou vou
02:29
|
|||
Teño un rato que non roe
e unha pita que non pon,
teño as ovellas no monte
e unha codia no serón,
e unha codia no serón
e unha pita que non pon.
Teño unha vaca amarela
e unha rá de san Antón
Non sei se veño ou vou, non sei quen me levou,
non sei se vou ou veño, non sei, non sei que teño.
Estou tirada na rúa,
estou como unha meniña,
estou tirada no chan
pero non é culpa miña,
pero non e culpa minha
que é dun mozo lacazán.
Estou tirada na rúa,
estou tirada no chan.
Non sei se veño ou vou, non sei quen me levou,
non sei se vou ou veño, non sei, non sei que teño.
Por non saber non sei lembrar,
xa me esquecín do teu ollar,
do teu ollar, da tua veira,
mellor ca ti baila calqueira.
|
||||
18. |
||||
O meu país é tan pequeno
que cabe nos ollos dun neno.
O meu país nunca remata,
por iso non sae nos mapas.
O meu país ten ceo azul
e unha nube que o atravesa;
azul é o mar polo solpor
e de nubes as fronteiras.
E tamén ten un principiño
que vai e vén polos camiños,
tratando de recoñecer
o que ninguén é quen de ver.
O meu país ten homes sabios
que andan a contar estrelas,
e distintos abecedarios
para nomear cada unha delas.
E tamén ten un principiño
que veu de algún outro planeta
a descifrarnos os segredos
que nós levamos nas maletas.
O meu país vai cheo de flores
agochadas na area da praia.
A miña rosa vai xunto a min,
vaia onde queira que vaia.
|
||||
19. |
||||
Tú sabes muy bien que no hay razón para pensar
que hoy todo es igual que ayer, un día más.
Lucha con toda tu alma hasta el final,
nunca dejes que algo enpañe tu ideal,
todo se puede cambiar, nada será siempre igual,
tus sueños se harán realidad.
Tú debes saber que todo es como lo quieras ver.
Sí, que fácil es decir "ya ves" y dejarse caer.
Lucha con toda tu alma hasta el final,
nunca dejes que algo enpañe tu ideal,
todo se puede cambiar, nada será siempre igual,
tus sueños se harán realidad...
|
||||
20. |
Uxía - Calafrios
04:14
|
|||
Ti dábasme veleno
y eu quíxeno probar,
agora que o boto de menos
ti xa non mo queres dar.
Ti falábasme ó oído,
deixabas túas mans voar,
agora que andas perdido
non son quen de te atopar.
Se canto, canto baixiño,
se río, ríe ata o mare,
cando teño o teu cariño
non son quen nin de cantare.
Porque sinto calafríos,
non hai lei nin gravidade,
non son quen, vou feita un lío,
onde irá minha vontade.
Ti, só ti,
ti, tan lonxe de min,
Eu sen ti non sei vivir,
pero ti pensas que si.
Se canto, canto baixiño,
se río, rio ata o mare,
cando teño o teu cariño
non son quen nin de cantare.
Porque sinto calafríos,
non hai lei nin gravidade,
non son quen, vou feita un lío,
onde irá minha vontade.
|
||||
21. |
Santi Campos - Ella
03:48
|
|||
Ella tenía las manos cubiertas de llagas
y las posaba en mis ojos y me curaba,
me susurraba al oído canciones extrañas
de niñas que eran felices jugando en la playa.
Ella tenía tortugas que se le escapaban,
buscaba en todos los rincones y no las encontraba,
ella hacía viajes el fin de semana,
no sé si huía de algo o sólo viajaba.
Ella encontraba tesoros donde no los había,
luego llenaba de oro mis manos vacías,
me dibujaba en el aire castillos de arena,
ella hacía que todo por nada valiese la pena.
Ella decía que el tiempo era sólo un momento,
que lo que había por fuera se veía por dentro,
ella hablaba y hablaba, llena de razón,
mientras yo me quedaba dormido en su corazón.
Ella, que siempre tenía la respuesta adecuada,
que decía que las palabras eran sólo gotas de agua,
ella daba por hecho que no sería feliz.
Lo que más deseaba en el mundo era verla reir.
Ella era como un arbol, tenía raíces,
y un agujero en el vientre lleno de cicatrices,
sabía que yo la adoraba, que jamás me iría,
por eso nunca me decía que no me quería.
|
||||
22. |
||||
Miles de banderas rojas, miles de sueños robados,
miles de promesas rotas, mil caballos desbocados,
miles de juegos prohibidos, de caminos recorridos,
miles de ramos de flores, y miles de distorsiones
Porque ella es de miel...
Miles de venas abiertas, y miles de caracolas,
miles de camas desiertas, y así pasarán las horas
Porque ella es de miel...
Una lluvia dorada cae sobre mi cara,
una lluvia dorada empapa mi alma,
una lluvia dorada...
|
||||
23. |
||||
Son un desastre, e que lle vou facer,
tropezo unha e outra vez,
pero hoxe quedarei sentado eiquí,
vendo que camiño seguir na miña vida.
Se miro ao ceo non está azul
máis é perfecto para este blues,
así que quedarei sentado eiquí,
vendo que camiño seguir na miña vida.
Entre as nubes estou mellor,
de vez en cando unha raiola de sol,
entre as nubes non se está mal
máis pronto creo que sairei a pasear.
Pero son un desastre, e que lle vou facer,
se me levanto, ay, sempre volvo a caer,
así que quedarei sentado eiquí,
vendo que camiño seguir na miña vida.
Entre as nubes estou mellor,
de vez en cando unha raiola de sol,
entre as nubes non se está mal
máis teño que sair a camiñar.
Son un desastre, e qe lle vou facer,
cando te vexo, axiña teño ganas de correr,
pero hoxe quedarei deitado eiquí,
vendo que camiño seguir na miña vida.
Son un desastre (é un desastre)...
e vou soltando lastre.
|
||||
24. |
||||
Amigo, ¡qué bien me siento hoy!,
perdido es como mejor estoy.
No encuentro mi vela en este entierro,
no veo razón a todo este revuelo.
Amigo, ya no volveré a hablarte de lo que nada sé,
yo estuve allí, metido hasta el cuello
y ahora no quiero saber de ello.
Y aunque pienses que te miento,
también a mí me empuja el viento,
como a la nube que trae esta lluvia que cae,
así es la vida,
como a la nube que trae esta lluvia que cae...
Amigo, ¡qué bien me siento hoy!,
perdido es como mejor estoy.
|
||||
25. |
||||
Vivo en un reloj de arena,
me hundo y me caigo sin parar,
y cuando estoy tranquilo abajo
le dan más vueltas y vuelvo a empezar
a caer, a caer, otra vez.
Vivo totalmente solo
en una oscura habitación,
compartiendo una dura cama
con un sujeto que no puedo aguantar
ni un día más, ni un día más, ni un día más...
No vas a estar toda la vida
mirando el mundo a través
de los cristales de una jeringuilla,
no, no puedes seguir así,
no, no puedes... o tal vez sí...
Vivo en un reloj de arena,
me hundo y me caigo sin parar,
y cuando estoy tranquilo abajo
le dan la vuelta y vuelvo a empezar
a caer, a caer, otra vez...
|
||||
26. |
||||
La calle me cansa, la gente me aburre,
estoy deprimido, no sé que me ocurre,
y tú estás tan lejos, tan lejos de mí,
y tú estás tan lejos, tan lejos de aquí.
Busco la forma de salir de esta horrible espiral,
me he visto en ella contra mi voluntad,
si cierro los ojos ya nada es real
y agujeros negros gritan en la oscuridad.
Cuando la luz se apague y el tren se vaya de aquí,
cuando todos mis amigos no quieran saber nada de mí,
correré bajo la lluvia cantando este blues,
igual que hacía cuando aún no estabas tú.
Yo le dije: “¡Ven!”, y ella no me oyó,
yo le dije: “¡Ven!”, y ella no entendió,
yo le dije: “¡Ven!”, y ella sonrió,
le dije: “Nena vuelve a casa”, pero ella se marchó.
Y ahora estoy aquí, mirando pasar el tiempo,
y ahora estoy aquí, tirado en el callejón,
las penas del corazón no se las lleva el viento,
y ahora estoy aquí, pagando su traición.
|
||||
27. |
||||
Baila, baila miña nena,
que dos teus cabelos brotan as estrelas.
Baila, baila miña nena,
que soan cascabeis nas túas pulseiras.
Baila, baila, baila, baila...
Baila, baila meu tesouro,
que nos teus cabelos hai fíos de ouro.
Baila, baila miña nena,
tece coas túas mans páxaros de seda.
Baila nena, baila nena, baila...
Baila, miña nena baila,
que as fadas da noite durmen na túa saia.
Baila, baila miña nena,
suben as muxicas ata a lúa chea.
Baila nena, baila nena, baila...
|
||||
28. |
||||
Que bien me saben tus cosas,
tus cosas son deliciosas,
los días de vino y rosas
deben de estar en tus cosas.
Cómo me gusta saberte,
saberte cerca y cogerte,
reconocerte y tenerte
como yo tengo la suerte.
Mi amor está donde tú vas,
donde tú vas mi amor está...
Qué bien me sienta quererte,
acariciarte y comerte,
soñarte hasta que despierte,
como se sueña la muerte.
Como me duele perderte,
caminar solo y no verte,
buscarte y no sorprerderte,
amarte y no conocerte
Mi amor se fue como un papel
y nunca más se supo de él...
|
||||
29. |
||||
Vou do revés, vou do revés,
onde estás que non te vexo?
Vou do revés, vou do revés,
cara a atrás coma o caranguexo.
Vou do revés, vou do revés,
vou do revés todo o día,
fago o que non hai que facer,
e iso eu non o facía.
Ti non te achegues a min,
poderíaste asustar;
eu tiña algo para ti,
pero xa non cho vou dar.
...
Vou do revés, vou do revés,
e choro por non sorrir.
Conto os contos sempre do revés,
xa teño grande o nariz.
Vou do revés, vou do revés,
seica como polos ollos;
escórrome coma augamar,
nado pero non me mollo.
Ti non te achegues a min,
poderíaste asustar;
eu tiña algo para ti,
pero xa non cho vou dar.
Vou do revés, vou do revés,
as veces é divertido,
mais desta vez xa me cansei,
vaime volver o sentido.
...
Vou do revés, do revés
|
||||
30. |
||||
Hai un tempo pra agardar, hai un tempo pra fuxir,
hai un un tempo pra calar o que non che vou dicir.
Hai camiños polo mar, hai ronseis polo chan,
vai e ven o camiñar, as ondas veñen e van.
Hai un tempo pra todo e non hai tempo pra nada,
un tempo pra cada cousa e cada cousa o seu tempo.
Procurei na túa pel unha sorte que acadar,
pero o que había de ser ía no vento a voar.
Hai un tempo pra esquecer e outro tempo pra lembrar.
Pedíchesme o corazón pero non cho podo dar,
que sin el non sei vivir, sin el non podo chegar
onde queira que estean os teus ollos a mirar.
Hai un tempo pra ferir e outro tempo pra sandar.
Pedíchesme o corazón pero non cho podo dar,
que sin el non sei vivir, sin el non podo chegar
onde queira que estean os teus ollos a mirar.
Queda xunto a mín porque todo está por vir,
todo, todo está por vir...
|
||||
31. |
||||
Yo he visto como las farolas se encendían al verme pasar,
como se paraban las horas si hacía falta un minuto más,
conozco todos los rincones de esta maldita ciudad,
he recorrido el sendero que lleva a la eternidad.
Y ahora estoy aquí sentado
en el muelle de la bahía,
mi corazón está cansado,
mis manos tiemblan todavía.
Yo he visto como la mañana se confundía con el mar,
como la fiebre se llevaba mis amigos a otro lugar,
como la lluvia rompía en mil pedazos el sol,
como se desvanecía la gloria del Rock’n’Roll.
Y ahora estoy aquí sentado
en el muelle de la bahía,
mi corazón está cansado,
mis manos tiemblan todavía...
|
||||
32. |
||||
Cantora que ves cantando esta doce melodía,
canta que estou agardando, canta que estou agardando
a que chegue o novo día.
Cantora que ves cantando cántame a túa canción
porque aínda levo gravado, porque aínda levo gravado
espiño no corazón.
O teu canto ha de ser leve pra que non faga ferida,
o querer ha de ser fondo, o querer ha de ser fondo
pra que dure toda a vida...
O merlo tamén cantaba pra fuxir da soedade,
a soedade xuraba, a soedade xuraba
que ela non facía male.
Pra chegar a Compostela guiábame pola lúa.
Pola rúa de San Pedro, Pola rúa de San Pedro meteuse na casa túa.
Aquí vai a despedida, aquí vai a derradeira,
se tes o corazón roto, se tes o corazón roto
non haberá quen o queira...
|
Doutor Apertas. Tributo a Magín Blanco Galicia, Spain
Despois dun accidente que imposibilita seguir tocando a guitarra a Magín, mais de 30 músicos colaboran para levar a cabo esta ben merecida homenaxe.
Contact Doutor Apertas. Tributo a Magín Blanco
Streaming and Download help
If you like Doutor Apertas. Tributo a Magín Blanco, you may also like: